Trauma ervaringen kunnen je hechting beïnvloeden. Dat wil zeggen dat door traumatisch ervaringen negatieve associaties optreden in relatie tot de mensen om je heen. Bijvoorbeeld, als je moeder je vaak heeft afgewezen om wie je bent en hoe je eruit ziet kan dit als emotionele mishandeling bestempeld worden. Immers, het is belangrijk dat ouders hun kinderen stimuleren in hun eigenwaarde. Dus dat zij de goede eigenschappen voldoende waarderen van hun kind. Als dit niet gebeurd kunnen hersenen de hechtingsfiguur, in dit geval de moeder, als onveilig registreren.
Trauma en overleving
Het gevolg is dat kinderen alerter zijn en dat ze vaker denken dat mensen niet te vertrouwen zijn. Je overlevingsmechanisme is je survival mode en leert je te dealen met deze angstige triggers. De uitkomst is vechten, vluchten of bevriezen. In de praktijk kan dit leiden tot het vermijden van relaties het niet aangaan van conflicten of het opzoek zijn naar continue bevestiging van jouw aanwezigheid in de relatie. De laatste kan vormen aannemen waardoor je afhankelijk wordt van de bevestiging van de ander.
Invloed van vroeger op nu
Trauma en hechting zijn belangrijk systeemtherapie concepten als het gaat om het begrijpen hoe mensen in een relatie staan. Of dit nu een partner-relatie is of een ouder-kind relatie. Beiden zijn namelijk de meest intieme relaties die je kan hebben in je leven en triggeren dezelfde coping mechanismes. Het is dus niet zo gek dat binnen een partner-relatie vaak de ‘oude’ pijnen vanuit de vroegere ouder-kind relatie een rol spelen in het nu en in de afstemming tot de partner. Binnen therapie leer je inzicht krijgen over hoe je eigen hechtingsgeschiedenis een rol speelt in de relatie tot je partner en wellicht ook je eigen kind. Want ook eigen kinderen kunnen pijnen van vroeger triggeren door grensoverschrijdend gedrag wat ze laten zien. Bijvoorbeeld dat je afwijzing voelt over je rol als ouder wanneer je kind weer jouw grens over gaat. Je zult bewust moeten zijn van deze pijnen en hoe je daarmee kan dealen zonder dat dit de relatie in de weg staat en je verwijdering krijgt in plaats van verbinding.
Francien Oomen heeft een prachtig boek geschreven over haar eigen inzichten over intergenerationeel trauma.
